بهرام دبیری فقط یک نقاش نیست؛ او زیستن در یک جهان ارتباطی را تجربه کرده است. در میانۀ دهههایی که هنر، ادبیات و اندیشه در ایران پیوندی زنده با یکدیگر داشتند، دبیری در چهارراهی ایستاده بود که شاعران، نویسندگان و نقاشان از آن میگذشتند.
دبیری، هنرمندی برآمده از اتمسفری است که در آن گفتوگو، الهام، همنشینی و نقد، شریانهای اصلی زیست خلاق بودند؛ همان اتمسفری که در دهههای ۴۰ و ۵۰ در کافهها، گالریها و تحریریههای مجلات هنری شکل گرفت.
در این گفتوگو، بهرام دبیری از نقاشی به مثابه زبان گفتوگو، از اسطوره بهعنوان حافظۀ جمعی و از این میل تاریخی ما به «ویرانکردن و از نو ساختن» سخن میگوید.
🗞 مطلبی که خواندید بخشی از گفتوگویی با عنوان «ما به ویرانی تاریخمان میل داریم» است که در شماره ۱۸۶ ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر شده است. میتوانید نسخه دیجیتال ماهنامه را از مگیران تهیه کنید و نسخه کاغذی را از سیمای شرق (https://www.simayeshargh.ir/product/modiriat-186-mag/) سفارش دهید.
