در خلاصه این مقاله آمده:
در محیط پیچیده و پویای ارتباطات امروز، نقش روابط‌عمومی از یک روابط عمومی واکنش محور فراتر رفته به حوزه‌ای از پیش‌بینی و تشخیص زود هنگام مسائل گسترش یافته است.
در این چارچوب، پیش‌بینی نه به معنای آینده‌گویی، بلکه به عنوان فرآیندی مبتنی بر تحلیل داده، مشاهده دقیق و تجربه عملی تعریف می‌شود؛ فرآیندی که به روابط‌عمومی امکان می‌دهد نشانه‌های اولیه از مسائل و بحران‌ها را شناسایی و مسیر تصمیم‌گیری سازمان را هدایت کند.
این مقاله با اتکا بر تجربه‌های نویسنده در مدیریت روابط‌عمومی در سازمان‌ها و شرکت‌های فناورمحور، به ویژه در شرایط بحرانی مانند رخدادهای امنیتی سایبری و بحران‌های طبیعی، تلاش دارد نشان دهد چگونه ترکیب داده محوری، تحلیل رفتار مخاطب و قضاوت میدانی می‌تواند به شکل‌گیری «روابط‌عمومی پیش‌بین» منجر شود.
یافته‌های حاصل از مطالعه‌ی موردی نشان می‌دهد که مهارت پیش‌بینی در روابط‌عمومی، نتیجه هم‌افزایی میان دانش تحلیلی، حساسیت انسانی و آمادگی ارتباطی است؛ مهارتی که به جای واکنش پس از بحران، بر درک علائم پیش از وقوع آن تکیه دارد.
در نهایت مقاله تاکید می‌کند که توسعه‌ی این توانایی در ساختار روابط‌عمومی سازمان‌ها، یکی از ضرورت‌های اساسی برای تاب‌آوری، اعتمادسازی و مدیریت موثر بحران در عصر داده محور کنونی است.
