سازمان‌های مردم‌نهاد به دلیل ارتباط نزدیک‌تری که با جامعه دارند، می‌توانند با شناختی دیگر از بعد ارتباط با جامعه که با اطلاعات و تجربیات ارزشمندی است به روابط‌عمومی‌ها یاری‌دهنده باشند و ازاین‌رو به بهبود فرایندهای مدیریتی و ارتباطی در این ناترازی و به‌نوعی بحران به وجود آمده کمک کنند.
یکی از اصلی‌ترین مزایای همکاری بین روابط‌عمومی‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد، توانایی NGOها در شناسایی نیازها و دغدغه‌های واقعی مردم و ارتباط بدون واسطه مردم در گروه‌های کانونی کوچک‌تر برای تأثیرگذاری در شرایط زمانی و مکانی مختلف است.
روابط‌عمومی‌ها شاید به واسطه حضور در بدنه سازمان و نهادی دولتی از شناخت نیاز واقعی جامعه آشنا نبوده و به شکلی نتوانند سریع این اطلاعات را در دست داشته باشند؛ ولی با بهره جستن از ظرفیت سازمان‌های مردم‌نهاد خواهند توانست سریع‌تر اقدامات بعدی را داشته باشند.
روابط‌عمومی‌ها می‌توانند از این ظرفیت سازمان‌های مردم‌نهاد به‌منظور دریافت بازخورد برنامه‌ها در سطح کوچک‌تری، نظرسنجی و افکارسنجی و ارتباط مستقیم با جامعه را داشته باشند و در ابعادی که ارتباطی بهتر دارند وارد شوند و از این روش ترس‌ها و نگرانی‌های موجود را آنالیز کنند.
این داده‌ها می‌تواند کمک کنند تا روابط‌عمومی‌ها استراتژی‌های ارتباطی مؤثرتری طراحی کرده و پیام‌های خود را به‌گونه‌ای تنظیم نمایند که به درک بهتر مردم از ناترازی و راهکارهای مدیریت آن منجر شود.
سازمان‌های مردم‌نهاد همواره نیز به‌عنوان منابع معتبر داده‌ای و پشتیبانی در زمان‌های خاص همچون مواقعی که بحران و ناترازی به وجود می‌آید یاری گر دولت‌ها بودند و بایستی روابط‌عمومی از این نقش‌آفرینی این سازمان‌ها استفاده لازم را داشته باشد.
این سازمان‌ها بر اساس داده‌ها می‌توانند در ایجاد کمپین‌های اطلاعاتی به روابط‌عمومی‌ها کمک کرده و در راستای افزایش آگاهی عمومی از وضعیت موجود و راه‌های حل آن همکاری کنند.
از سوی دیگر سازمان‌های مردم‌نهاد، ظرفیتی خاص دارند و توان آن‌ها در جلب مشارکت‌های اجتماعی بسیار نقش حیاتی دارند. این سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند با برگزاری رویدادهای منطقه‌ای، کارگاه‌ها و سمینارها، مردم را به مشارکت در حل مشکلات و بحران و مسئله‌ای مانند ناترازی به وجود آمده دعوت کنند.
به‌عنوان‌مثال در حوزه‌های مختلف، مانند انرژی یا محیط‌زیست که امروزه به یکی از مسائل بحرانی در کشور و جهان تبدیل شده است، سمن‌ها می‌توانند در کنار دستگاه‌های اجرایی فعالیت کنند و نقشی مؤثر برای کمک به روابط‌عمومی‌ها ایفا نمایند.
این نوع از مشارکت می‌تواند به بهبود روحیه جمعی و حس مسئولیت اجتماعی شهروندان منجر شود. به‌علاوه، NGOها به لحاظ تجربه و نیروی کار داوطلبانه می‌توانند در ایجاد برنامه‌های حمایتی در ناترازی‌ها همراه روابط‌عمومی‌ها باشند.
همچنین، سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند به‌عنوان مشاوران معتبر در تدوین پیام‌ها و بیانیه‌های اطلاع‌رسانی عمل کنند. آن‌ها می‌توانند تجربیات موفق خود از دیگر مشکلات خود در سازمان و مناطق و محلات خود را به اشتراک گذاشته و در طراحی و تولید محتوای مؤثر برای ارتباط با مردم کمک کنند. این مشاوره می‌تواند شامل روش‌های کاهش استرس، تقویت تاب‌آوری در جامعه، و نحوه ارائه آرامش به مردم و همراهی آنان برای درک بهتر و شناخت دقیق ناترازی و نحوی یاری‌رساندن باشد.
در کشور ما قریب به ۲۰ هزار سمن در بخش‌های مختلف سلامتی، فرهنگی و گردشگری، مذهبی، اجتماعی، زنان و کودکان، دانشگاهی و غیره فعالیت می‌کنند و جمعیت هلال‌احمر و سازمان داوطلبان جمعیت هلال‌احمر، انجمن حمایت از بیماران مبتلا به ام اس، ضایعات نخاعی، صرع، انجمن حمایت از کودکان کار، مؤسسه خیریه محک، مؤسسه خیریه کهریزک، انجمن محیط‌زیست ایران، مجمع خیرین سلامت از جمله سازمان‌های مردم‌نهاد بسیار فعال در ایران هستند و هر کدام از این سازمان‌ها در عین تخصصی بودن توانایی دارد تا بتواند مشاوران ایده‌آلی برای روابط‌عمومی‌ها باشند.
به طور خلاصه، روابط‌عمومی‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و منابع سازمان‌های مردم‌نهاد، مدیریت ناترازی را به طرز مؤثری پیش ببرند. این همکاری می‌تواند به کاهش اضطراب و نگرانی‌های ناشی از ناترازی که گهگاه با اطلاعات نادرست و یا عدم اطمینان و اعتماد است و ارتقای کیفیت تعاملات بین مردم و نهادها منجر شود.
با ایجاد یک بستر ارتباطی مؤثر و مشارکتی، این دو بخش می‌توانند زمینه‌ای برای مدیریت ناترازی ایجاد کنند و به ساخت یک جامعه پویا، همدل، پایدار و تاب‌آور کمک نمایند.
