▪️به این معنا که در هر زمان و مکانی که باشد، نویسندگی هویت اوست. درست مثل جنسیت او یا رنگ پوستش که چیزی جداناشدنی از قالب و پیکر اوست. نویسنده‌ای که تا قرارداد نبندد، دست به قلم نمی‌برد، نویسنده نیست؛ بلکه کاسب است. کاسبی که نوشتن را صرفاً ابزاری می‌داند برای نان درآوردن. نویسندۀ تمام‌وقت حتی اگر در جزیره‌ای متروک گرفتار شود، باز هم خواهد نوشت؛ چراکه اولین مخاطب نوشته‌اش خود اوست و نه فلان سازمان و بهمان ناشر.
▪️نویسندگی، عشق‌بازی با کلمات است در مقام معشوق یا معشوقه. اینکه نویسنده کجا می‌نویسد و از چه می‌نویسد هیچ اهمیتی ندارد. مهم نیست شما در یک دانشنامۀ وزین علمی ـ فرهنگی قلم می‌زنید یا در همین فضای بی‌در و پیکر مجازی.
◽️◽️◽️
متن کامل این یادداشت را در شمارهٔ ۱۶۸ ماهنامهٔ مدیریت ارتباطات بخوانید.
این شماره را از دیجی‌کالا تهیه کنید.
