تعامل جدید با بدن در فضای مجازی

به گزارش ما آنلاین، فضای مجازی جایی است که ما در آن تن‌زدوده می‌شویم. «#آنری_برگسون» فیلسوف آلمانی در این زمینه معتقد بود که ادراک ما خیلی مرتبط با بدن ماست یعنی بر خلاف سنت فلسفی #دکارت که ذهن و جسم را جدا می‌دانست و به ذهن تکیه می‌کرد, برگسون معتقد است که ادراک ما با بدن ما مرتبط است و هر بدنی یک ادراک دارد و حتی این #ادراک در فرد چاق و لاغر، در فردی که هورمون‌های او خوب کار نمی‌کند، متفاوت است و بنابراین ذهن بدون بدن نیست، ذهنی است آمیخته با بدن. اما اکنون که ما این بدن را در فضای مجازی از دست می‌دهیم و بیشتر با #کلیک کردن جلو می‌رویم، تکلیف این ادراک چه می‌شود؟ آیا یک ادراک ناب خالصی است که دکارت آرزوی رسیدن به آن را داشت یا اتفاق جدیدی در حال رخ دادن بود؟ به عنوان مثال وقتی در بازی‌ها از طریق #کاراکتر آواتار بازی می‌کنیم، حالا آیا آن آواتار حکم یک جسد جدید را برای ندارد؟ یا وقتی در نقش یک ارتشی نظامی بازی می‌کنیم، بر ادراک ما از جهان بازی تاثیر نمی‌گذارد؟ قدرت یک شخص نظامی را فرد حس می‌کند و این تجربه همان #بدن_یافتگی جدید است و با وجود دیجیتال بودن همان حس جسم واقعی را دارد. نمونه‌ای دیگر از این بدن‌یافتگی را در فیلم #ماتریکس می‌بینیم که بدن‌ها در یک دستگاه می‌نشینند و کلاهی بر سر آن‌ها گذاشته می‌شود و خود جسم به فضای مجازی نمی‌رود بلکه ذهنشان می‌رود. این در حالی است که #ذهن برای جسم آثاری دارد. وقتی کاراکتر در فضای ماتریکس آسیب می‌بیند به بدن او هم شوک وارد می‌شود. با این تفاسیر با ظهور فضای مجازی، ما وارد درک جدیدی از بدن شده‌ایم و #تعامل جدیدی با بدن در این فضا داریم که قبلا خیلی به آن توجه نمی‌شد.