◽️ در حکومت‌های دموکراتیک، سازمان‌های متعدد از جمله مؤسسات نظرخواهی درگیر رسیدن به شناختی صحیح از طریق ابزارهای علمی و فناوری‌های جدیدند و برای انتقال تصویری واقعی از مردم به حکومت تلاش می‌کنند تا سیاست‌های بهتری تدوین شوند. این‌گونه است که باب دیالوگ میان حکومت و مردم گشوده و شرایط آن فراهم می‌شود.
◽️ در حکومت‌های دیکتاتوری که فرض را بر محق‌بودن خود می‌گذارند، تلاش برای شناخت دیگریِ متفاوت با ما غیرضروری به نظر می‌رسد. اهمیتی ندارد که مردم چطور فکر می‌کنند، چه می‌خواهند و نظرشان در مورد سیاست‌های جاری، چه در سطح ملی و چه در سطح بین‌المللی چیست.
◽️ در نتیجه نه‌تنها سازوکاری برای شکل‌گیری دیالوگ در نظر گرفته نمی‌شود، بلکه راهش را هم سد می‌کنند. در نتیجه در ساختارهای غیردموکراتیک اساساً نمی‌توان به این سطح از گفت‌وشنود، گفت‌وشنود میان حکومت و مردم پرداخت.
???? گفت‌وگوی امیرعباس تقی‌پور با #شهیندخت_خوارزمی در ادامه «سلسله گفت‌وگوهایی دربارۀ گفت‌وگو»
