▪️ ما یک انسداد کلان گفت‌وگویی در جامعه داریم و امروزی هم نیست، مربوط به ۴۰ سال گذشته هم نیست، اما در ۴۰ سال گذشته بیش از پیش شدت یافته است. در جامعه استبدادی هرگز گفت‌وگو نمی‌تواند رخ دهد؛ چراکه برابری طرفین، روحیه مشارکت‌جویانه و به رسمیت شناختن طرف مقابل در چنین جامعه‌ای وجود ندارد. سلطان و حاکم فقط می‌خواهد خودش حرف بزند و دیگران نه! در طول تاریخ ایران چنین بوده است.
▪️ بعد از مهسا ما دیدیم که همه گفتند باید باب گفت‌وگو ایجاد شود، ولی کمی که از التهاب اعتراضات گذشت، انگار همگی فراموش کردند. در مورد سال ۱۳۸۸ نیز چنین بود.
▪️به شیوه‌های مختلفی می‌توان گفت‌وگو را سرکوب کرد. یکی از این شیوه‌ها، شعار «بیایید گفت‌وگو کنیم» است که یکی از ترفندهای قدیمی و کلاسیک حکومت‌های استبدادی است.
???? بخشی از گفت‌وگوی امیرعباس تقی‌پور، مدیر مسئول ماهنامهٔ مدیریت ارتباطات با دکتر حسن نمکدوست، استاد علوم ارتباطات، دربارهٔ گفت‌وگو. قابل ذکر است که این گفت‌وگو، در تاریخ ۳۰ مهرماه سال ۱۴۰۲، در شماره ۱۶۱ ماهنامه منتشر شده است.
