این کلید دموکراتیک تئاتر را ما از یونانیان به یادگار داریم که به ضدقهرمان به اندازۀ قهرمان فرصت می‌دهد تا از عقاید خود دفاع کند و نظریاتش را بگوید. گفت‌وگو یا دیالوگ به این معناست که همۀ حق با شما نیست. حق با دو سوست. در ارتباطی دوسویه است که باید شروع به تبادل نظر، افکار و احساسات کرد تا به نتیجه رسید. نتیجه به هیچ‌عنوان از ابتدا مشخص نیست و در آخر معلوم می‌شود.
آلبر کامو می‌گوید در تمام جهان مسیحیت، فقط یک لحظۀ دراماتیک وجود دارد. لحظه‌ای که تا پیش از آن همۀ رابطه‌ها یک‌سویه و تسلیم رو به خداست. وقتی عیسی مسیح را مصلوب می‌کنند و او برای لحظه‌ای سرش را بالا می‌گیرد و رو به خدا گله می‌کند که چرا رهایم کردی؟ کامو می‌گوید این تنها لحظۀ دراماتیک تاریخ مسیحیت است؛ لحظه‌ای که اراده‌ای در برابر اراده‌ای دیگر می‌ایستد و حرفش را می‌زند.
از گفت‌وگوی امیرعباس تقی‌پور با قطب‌الدین صادقی، کارگردان، مترجم و نمایشنامه‌نویس. از مجموعۀ سلسله گفت‌وگوهایی درباره گفت‌وگو. متن مکتوب این گفت‌وگو را می‌توانید در شماره ۱۶۶_۱۶۷ بخوانید.
