تلنگری با هزاران پیام

به گزارش ما آنلاین، آلودگی هوا با تمام قدرت آسمان شهر را تیره کرد بود و ریه‌های ما در هجوم این آلودگی در تلاش بود که ناگه ناله زمین بلند شد و اوضاعی را بوجود آورد که فکرش را هم نمی‌کردیم.
نفس تنگی پایتخت نشین‌ها از هوای آلوده همراه شد با تپش قلب و اضطراب، چند دقیقه بعد از وقوع زمین لرزه کوچه‌ها و خیابان‌ها شلوغ شد و برخی مردم جلوی درب منزلشان ایستاده بودند، بعضی‌ها بچه به بغل و برخی دیگر پتو روی دوششان بود، ۲۰ دقیقه نگذشت که بزرگراه‌ها و اتوبان‌ها شلوغ شد ماشین‌ها به سرعت از کنار هم می‌گذشتند انگار که نه انگار ساعت یک نیمه است.
هجوم ناگهانی و تردد ماشین‌ها در خیابانها. پارک کردن ماشین‌ها در نقاط نا امن. به فکر خویش بودن. هجوم به پمپ بنزین‌ها عدم توجه به نکات ایمنی و بدون اینکه مایحتاج و وسایل ضروری را همراه داشته باشند، جان خود را برداشته و گریختن و … به ما یاد آوری کرد که ما درس خود را در زلزله خوب یاد نگرفته‌ایم و فقط از دیکته‌ای که بر ذهن ما شده فرار آن‌ را آموختیم آن‌هم به طور غیر حرفه‌ای.
فرار از زلزله و هجوم به جاده‌ها و بهم ریختن روان کودکان و…نه تنها چاره کار نیست بلکه بر بحران بوجود آمده می‌افزاید و جلوی امدادرسانی را می گیرد. وقتی از داخل ساختمان جلوی درب منزل هجوم می‌آوریم یعنی هنوز جاهای امن را نمی‌شناسیم و خودمان را در معرض ریزش مصالح ساختمانی قرار داده‌ایم .
با یک نگاه و کمی تفکر به عکس‌العمل مردم نسبت به زلزله و هجوم آن‌ها به خروجی‌ها و پمپ‌بنزین‌ها و… به عدم آگاهی مردم به زلزله پی می‌بریم چرا که هنوز قضیه زلزله را جدی نگرفتیم و رفتار در بحران را بلد نیستیم. دستان لرزان و رخسار رنگ پریده کودکان و واکنش‌های غیر ایمنی شهروندان چه چیز را تداعی می‌کند جز بی‌تدبیری و فعالیت‌های خود محوری و به فکر خویشتن بودن.
این تلنگر زنگ بیدار باشی بود برای مردم و مسئولین که بایستی در راستای ترویج فرهنگ ایمنی و بالا بردن اطلاعات خود امدادی مردم تلاش بیشتری شود و از شعار و همایش‌های کلیشه‌ای فاصله بگیریم و در عوض با تجزبه و تحلیل واکنش رفتارهای غلط مردم نسبت به بازتاب زلزله اخیر تهران و کرج به یکسری واقعیات برسیم و با استفاده از ابزار رسانه، سازمان‌ها و مردم را بسیج کرده و فرهنگ ایمنی و خود امدادی را ترویج دهیم و درس‌های پس گرفته از این زنگ بیدار باش را باز نویسی کرده و برنامه جدید بنویسیم و با قضیه جدی برخورد کنیم و واقعیات را درک کنیم. اگر چه در کشورمان دائم با بحران های مختلف دست و پنجه نرم‌ می‌کنیم‌ اما از لحاظ آمادگی در بحران ته خط جاده هم‌ نیستیم .
به امید ترویج فرهنگ ایمنی و خود امدادی