▪️ دیگر معنا ندارد که مثلا در حوزۀ سیاست گفته شود حرف فلان فرد سخن نهایی است و نباید علیه آن حرف زد. باید به جای آن به تکثر عقاید روی آوریم و بپذیریم که حقیقت یک امر ثابت تغییرناپذیری نیست که از یک منبع الهی، آسمانی و وحیانی به ما رسیده باشد که ما باید منتظر نمایندگانی باشیم که به ما بگویند حقیقت را این‌طور خاص و مثل ما بفهمید و پیرو ما باشید. این نگرش با روح مدرنیته، جهان مدرن، تضارب آرا، تفکر انتقادی، سیاست دموکراتیک و جامعۀ آزاد هم‌خوانی ندارد.
▪️ ما باید بپذیریم که هر کسی می تواند در کسب و کشف حقیقت مشارکت داشته باشد؛ خواه در عالم سیاست که بحث در ادارۀ امور به صورت عمومی و خرد جمعی است، خواه در حوزه علم که بحث از تضارب آرا، نقد، پیشرفت و زیر سؤال بردن عقاید مختلف است. باید بپذیریم هیچ جایگاه ثابت، نهایی و مطلقی وجود ندارد.
▪️ پوپر می‌گفت «اندیشه‌ای به حقیقت نزدیک‌تر است که بیشترین نقدها به آن وارد شده باشد و بتواند از پس این نقدها برآید.» البته این هم حقیقت غایی نیست و ما صرفًا موقتی نتیجه می‌گیریم که به حقیقت نزدیک‌تر هستیم تا زمانی که یک نقد محکم‌تری بیاید و آن اندیشۀ پیشین را اصلاح و تکمیل کند. با پذیرش تغییر است که می‌توانیم به پیشرفت بیندیشیم و در مسیر آن گام برداریم.
🗞 متن کامل گفت‌وگو با دکتر رضا یعقوبی، پژوهشگر و استاد فلسفه، در باب تغییر و دگرگونی از منظر فلسفی را در شماره ۱۶۶_۱۶۷ ماهنامه مدیریت ارتباطات بخوانید. نسخه چاپی «مدیریت ارتباطات» را از دیجی‌کالا و نسخه دیجیتال آن را از مگیران و طاقچه تهیه کنید.
