به گزارش ماآنلاین، سعید صدقی، منتقد کتاب در شماره ۱۵۷ ماهنامه «مدیریت ارتباطات» در مطلبی با عنوان «چرا همچنان باید کتاب خواند؟» از احتمال ابتلا به همه‌چیزدانی به عمق یک بند انگشت در صورت عدم مطالعه نوشته و توضیح داده بود:
«به احتمال زیاد با آدم‌هایی برخورد کرده‌اید که در مورد هر مسئله‌ای اظها‌رنظر می‌کنند. گویی چیزی در این عالم نیست که در موردش عقیده و نظری نداشته‌باشند. استفاده از «نمیدانم» در زندگی چنین افرادی به‌ندرت اتفاق می‌افتد. اینترنت شاید فضای مناسبی برای تولید و تربیت چنین انسان‌هایی باشد. شاید خود ما هم جزء این دسته باشیم. چه دوست داشته باشیم، چه دوست نداشته باشیم، اینترنت شبیه اقیانوسی عظیم از مسائل و موضوعات و پدیده‌های متنوع و مختلف است.
دائماً در معرض وفور اطلاعات بودن، ممکن است در ذهن ما نیز اقیانوس ایجاد کند، منتها عمق این دریای عظیم یک بند انگشت بیشتر نیست! به‌عبارت دیگر، اینترنت و استفاده از آن ممکن است در ما این تصور را ایجاد کند که بسیار می‌دانیم.
بسیار دانستن از لحاظ کمیت البته که درست است. ما از موضوعات زیادی «مطلع» هستیم و می‌دانیم که در گوشه و کنار جهان چه رخ می‌دهد. چیزهای زیادی را هم خوانده‌ایم و شنیده‌ایم و دیده‌ایم.
با این حال، پرسش اصلی این است که چقدر مسائل را مصرانه دنبال کرده‌ایم و درباره‌شان عمیق شده‌ایم؟ چقدر صحت و درستی و دقتشان را بررسی کرده‌ایم؟ بسیاری از باورها و نظرهای ما که سمت و سوی رفتار و اعمالمان را تعیین می‌کنند، حاصل همین دانسته‌های نه‌چندان عمیق و بررسی‌نشده هستند.
کتاب و مطالعه در این مورد هم متفاوت هستند. مطالعه بـه دانسته‌هایمان عمق و جهت می‌بخشد. سوای این‌ها، افق نادانسته‌هایمان را روشن‌تر می‌کند و به فضیلت «نمیدانم» مجهز.
به‌عنوان مثال، به‌جای خواندن جملات قصار نیچه و مبتلا شدن به این توهم که از نظریات او آگاهیم، اگر به خواندن کتاب‌های این فیلسوف و کتاب‌های دیگر نوشته‌شده درباره فلسفه‌اش تن بدهیم، مطلع بودن ما به دانایی و آگاهی تبدیل خواهدشد.»
شماره ۱۵۷ ماهنامه «مدیریت ارتباطات» را می‌توانید از دی‌جی‌کالا سفارش دهید.
