لزوم بهرهمندی صنعت بیمه از کارکردهای غیرنظارتی «رسانه»
ما به ویرانی تاریخمان میل داریم
انتشار مقاله محمدرضا باقری در سایت انجمن بینالمللی روابط عمومی
برگزاری دورههای آموزشی برای فعالان رسانهای در عسلویه و ماهشهر
چگونه اقتصاد توجه از هر ثانیه ما پول میسازد؟
زیستن در سایه اضطراب اقتصاد توجه
زیست ارتباطی در جهان معاصر؛ روایتهایی برای رهایی
رضا صفریان مدیر روابطعمومی شرکت فولاد غدیر نیریز شد
پس از کشف و بهرهبرداری از صنعت مجذوبکنندۀ تصویر متحرک که بعدها فیلم / سینما نام گرفت و انبوه مردم را به نیکل ادئونها (سالنهای سینما) در اروپا و امریکا کشاند، برخی از عاشقان و دستاندرکاران تئاتر برای این هنر یکه به سوگ نشستند و مرثیه خواندند.
مسعود فروتن معتقد است: مردم همیشه حق دارند، برای اینکه تلویزیون و رادیو برای مردم دارند کار میکنند. مردم حق دارند، حتی اگر بابت دیدن برنامهها پولی هم پرداخت نکنند. حق دارند برای اینکه این تلویزیون، تلویزیون ملی ایران است و باید نظر مردم را جلب کند و برای مردم باشد. باید کاری کنیم که سراغ تلویزیونهای فارسیزبان دیگر نروند.
ستون خوانندگان و عناوینی از این دست تا همین چند سال پیش، تنها راه انتشار دیدگاههای مردمی درباره عملکرد سازمانها، انتقادات و پیشنهادات در رسانههای مکتوب بود که اگر خارج از چارچوبها و مرامنامهها نبود، چاپ میشد. رادیو و تلویزیون نیز در قالب گزارشهای تلفنی و میدانی که عموماً تولیدی و نه زنده، بودند هم ممکن بود برخی از اظهارات مردم و انتقادات آنان از دستگاههای دولتی و عمومی را پخش کنند.
واکنشی که دستاندرکاران باید به وضعیتهای خاص نشان دهند، بهطور ویژه در مرامنامهها مورد اشاره قرار نگرفته است و اصلاً امکان چنین کاری نیز وجود ندارد. مرامنامهها مباحث کلی و مورد وفاق جمعی را بیان میکنند و نمیتوانند دربرگیرنده همه وضعیتهایی باشند که ممکن است حین اجرای یک برنامه پیش آید.