بررسی بازی‌های رایانه‌ای در ماهنامه مدیریت ارتباطات

به گزارش ما آنلاین، وی گفته‌ است: مقام معظم رهبری و آقای رئیس‌جمهور هم به این مسأله- تولید بازی‌های رایانه‌ای – عنایت دارند و اگر بتوانیم در این زمینه تولیدات مناسبی داشته باشیم، می‌تواند پاسخگوی نیازها باشد.
براساس این گزارش، بهروز مینایی، مدیرعامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در پاسخ به این سؤال که گفته می‌شود بازی‌های رایانه‌ای یکی از ابزارهای جنگ نرم هستند. به نظر شما بازی‌هایی که در غرب ساخته می‌شوند، چه نوع عملیات روانی را هدایت می‌کنند و در این بازی‌ها چه عوامل آسیب‌رسانی بیشترین محوریت را دارند؟ گفت: بازی‌های خارجی ذاتاً دنبال درآمدزایی هستند و برای درآمدزایی از هر هنجاری استفاده می‌کنند؛ هنجارهایی که ممکن است با هنجارهای ما در تقابل قرار گیرد. علاوه بر بازی‌هایی که مستقیماً به فرهنگ یا هنجارهای ما می‌تازند، طیف دیگری از بازی‌ها مثل بازی سیمز (SIMS) وجود دارند که حدود سه سال کار مداوم روانشناسی و جامعه‌شناسی روی این بازی انجام شده و بیش از ۲۰ میلیون دلار صرف مطالعات اولیه آن شده است تا به آموزش شیوه‌ای از زندگی بپردازند که در آن هدف افراد فقط و فقط پیدا کردن ثروت و محبوب شدن است و معنویت نقشی در زندگی آنها ندارد.
وی ادامه داد: این بازی که در چند سال اخیر یکی از محبوب‌ترین بازی‌ها بوده، هر چند عاری از هر گونه خشونتی است اما به تبلیغ چیزی می‌پردازد که با جهان‌بینی ما در تضاد است. در این بازی مرگ به تمسخر گرفته شده و افراد می‌توانند با داشتن سه هزار دلار مرگ خود را به تأخیر بیاندازند. در طول بازی اگر شما زیر هزار دلار داشته باشید و موعد مرگ شما فرا برسد، حتما می‌میرید اما اگر بین هزار تا ۳ هزار دلار داشته باشید، می‌توانید برگشت خود را تضمین کنید. شما بر می‌گردید اما نه در چهره آدمی بلکه در چهره حیوانی. همین نوع بازگشت بحث تناسخ را بسیار زیرکانه پیش می‌کشد. علاوه بر این اگر شما بالای ۵ هزار دلار داشته باشید، می‌توانید مرگ را از خودتان دور کنید. به عبارتی این بازی حتی در مواجهه با مسأله‌ای مثل مرگ، بحث پول و… را مطرح کرده است.
یک دید سکولاریستی محض بر این بازی حاکم هست. بازی با نفی خدا نشان می‌دهد که می‌توان منهای خدا هم زندگی کرد. من معتقدم این بازی یا بازی‌هایی مثل سکندلایف (Second Life) که در آن فرد یک زندگی مجازی را در دنیای وب شروع می‌کند، بسیار آسیب‌رسان‌تر و خطرناک‌تر از بازی‌هایی هستند که مستقیماً در صدد حمله به اسلام، توهین به مقدسات، تخریب مسجد و تروریست نشان دادن مسلمان‌ها هستند، چون این بازی‌ها به‌طور مستقیم اصول ما را هدف‌گیری می‌کنند. کمپانی‌های غربی مایلند هر جا جنگی بوده که امریکا و سایر کشورها در آن شرکت داشته‌اند را شبیه‌سازی کنند و در این مورد سعی می‌کنند هیجانی را بر بازی حاکم کنند. از این رو شاید غرض اولیه این بازی‌ها بحث حمله به کشورهای اسلامی نباشد. علاوه بر این آسیب‌رسانی این بازی‌ها عموماً رد شدن از یکسری خط قرمزها و زیر پا گذاشتن یکسری ارزش‌هاست که بچه‌های ما معمولاً خودشان متوجه‌ آن می‌شوند و اگر بازی می‌کنند بیشتر به هیجان، گرافیک بازی، روانی و داستان جذابی که دارد توجه می‌کنند.
مدیرعامل بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای این دسته از بازی‌ها را هم محکوم کرد و افزود: اما تأثیر منفی‌ای که این بازی‌ها دارند با تأثیر منفی‌ای که بازی‌هایی مثل سیمز (SIMS) یا سکندلایف در ذهن بچه‌ها دارند، قابل مقایسه نیست. این بازی‌ها نوع زندگی بچه‌ها را عوض می‌کنند و دیدگاهشان را نسبت به خدا و جهان، کیفیت معاشرت و آداب اجتماعی‌ عوض می‌کنند. به هر حال تفاوت زیادی وجود دارد بین کسی که درصدد است ارزش‌های شما را تغییر دهد با کسی که به شما اهانتی می‌کند.
مینایی به بررسی موارد تأثیر اینگونه بازی‌ها اشاره کرد و گفت: در این بازی‌ها ارزش‌ها و شیوه‌های مختلفی تبلیغ می‌شوند؛ از جمله تبعیض، ترس، خشونت، قمار، خالکوبی، استفاده از برهنگی یا پوشش نامناسب، گرایش‌های جنسی، همجنس‌بازی، استفاده از جادو یا هیپنوتیزم، استفاده از روش‌هایی که از راهی غیر عادی آدم را به موفقیت می‌رساند، تمسخر بحث معاد و اندیشه نجات، اقتدار امریکا به عنوان یک نیروی موفق همیشگی، اختلاط دختر و پسر، وندالیسم، فتیشیسم، فمینیسم و… به‌طور کلی شیوه‌ای از زندگی که در غرب فعلی وجود دارد و در غرب ۵۰ سال قبل به ندرت نشانه‌هایی از آن دیده می‌شد.
براساس این گزارش، متن کامل گفت‌وگوی ماهنامه مدیریت ارتباطات با دو مقام مسئول ذکر شده در شماره پنجم منتشر شده است.