به گزارش ما آنلاین، امیرعباس تقی‌پور، مدیرمسئول ماهنامه «مدیریت ارتباطات» در شماره ۱۵۷ این ماهنامه در مطلبی با عنوان «در ستایش سواد رسانه‌ای» به بررسی چگونگی «مواجهه آگاهانه با شهروندخبرنگاری و مزیت‌های آن» پرداخت و در «سخن مدیرمسئول» چنین نوشت:
«شرایط امروز رسانه‌های ما، خاصه آن‌ها که چاپی‌اند، با گذشته بسیار متفاوت است. البته این تفاوت، سطح و جنس یکسانی ندارد، بلکه بسته به موضوع، برخی تفاوت‌ها ماهوی و ساختاری‌اند و پاره‌ای دیگر نتیجه عملکردهای خودمان و نوع مواجهه‌مان با رسانه‌ها. متخصصان و صاحب‌نظران رسانه و حتی خود روزنامه‌نگاران هم بارها درباره این موضوعات نوشته‌اند. واقعیت این است که کم‌و‌کیف تولیدات رسانه‌های رسمی در کشور ما کمتر از گذشته شده است. بدون تردید ابعاد دقیق این وضع در کنار موضوعات دیگر قابل فهم می‌شود. برای مثال نظارت‌های سخت‌گیرانه و دقیق‌تر بر رسانه‌های رسمی، فضا را به‌نفع رسانه‌های غیررسمی، فیک‌نیوز‌ها و شبه‌رسانه‌ها تغییر داده و منجر به آزادی عمل بیشتر این رسانه‌ها در مقوله تولید محتوا شده است؛ محتوایی که اغلبشان نه‌تنها عمیق و دقیق نیستند، بعضاً گمراه‌کننده‌اند. این بدان معنا است که نیاز کاربران به سواد رسانه‌ای در مقایسه با ده سال پیش، بیشتر احساس می‌شود. ده سال قبل به‌دلیل کمتر بودن تعداد رسانه‌ها، چنین بحث‌هایی چندان مطرح نبود و شاید اصلاً موضوعیت نداشت. وقتی‌که همه این عوامل را کنار هم می‌گذاریم، متوجه می‌شویم باید دقیق‌تر و حساب‌شده‌تر عمل کنیم. درباره محتوا و راستی‌سنجی و سره را از ناسره کردن باید درست اندیشید و عمل کرد و به ابزارهای لازم در این راه مجهز بود. فراموش نکنیم ما در عصری زندگی می‌کنیم که شهروندخبرنگاری یکی از مفاهیم محبوب و فراگیر آن است. این مفهوم که جلوه‌های بسیار و متنوعی دارد، در‌عین‌حال که فرصت‌ساز است، گاه تهدیدگرانه و آسیب‌زننده هم عمل می‌کند. جز خبرنگاران و روزنامه‌نگاران که تولید محتوای رسمی رسانه‌ای، اسم‌و‌رسم و کار و پیشه اصلی‌شان است، کسانی که در قالب رسانه فردی فعالیت می‌کنند، اگر آموزش‌دیده و دارای درک و آگاهی ضروریِ کافی باشند، اثربخش خواهند بود و در جایگاه مکمل رسانه‌های جمعی و گروهی رسمی، پذیرفته می‌شوند. برای آگاهی‌بخشی باید در نظام آموزش‌و‌پرورش کشور، نحوه مواجهه با رسانه‌های نو آموزش داده شود و همین رویکرد را به آموزش عالی هم تعمیم داد. ضمن این که در بخش رسانه‌های شخصی، همچون رسانه‌های رسمی، نیاز به وضع قوانین و مقررات داریم. روشن است که تولید محتوا بدون مسئولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی، تنها به هرج‌و‌مرج رسانه‌ای ختم می‌شود، اما اگر با فکر و برنامه، به موضوع آموزش رسانه‌ای توجه کنیم و مقررات‌گذاری‌ها هم به‌موقع و دقیق و مسئله‌محور باشد، از مزیت‌های رسانه‌های فردی بهره خواهیم برد. تنها کافی است به این فکر کنید که چه حوزه‌های متنوع و گسترده‌ای وجود دارد که رسانه‌های رسمی امکان و ظرفیت ورود به مسائلشان را ندارند. پر کردن این خلاء را می‌توان به رسانه‌های فردی سپرد.»
شماره ۱۵۷ ماهنامه «مدیریت ارتباطات» را می‌توانید از دی‌جی‌کالا سفارش دهید.
