به گزارش ما آنلاین، آن قسمتهایی از مطبوعات که وظیفه اصلی گسترش مرزهای دانش و تفکر فردی و جمعی را دارند، الان دچار افت کیفیتی شدند. برای مثال وقتی شما هر کدام از حدود ۸۰-۷۰ روزنامه در کشور را باز کنید، در صفحه دومش میبینید «و گفت»، «و افزود» و «و اضافه کرد»، یعنی در واقع صفحه دوم صفحه نقل قول است، نه نقد فعل. ما چون نیامدیم انسان را تفسیر کنیم، رسیدیم به اینکه نقل قول شده تنها محتوای سیاسی روزنامههای چندوجهی ما، درحالیکه کار رسانه نقد فعل سیاستمداران است نه نقل قولشان.
موقعی که نقش رسانه به ناقل تقلیل پیدا میکند، روابطعمومی آن موقع رشد پیدا میکند، چون روابطعمومی میتواند «و گفت»، «و افزود» و… را امکانپذیر کند. بنابراین روابطعمومی تعیین میکند چه کسی بیاید، چگونه بیاید، چه بگوید و از آن طرف فرد بیاید و چگونه ضبط کند و پیاده کند.
مهمترین ژانر تولید مطبوعاتی ما چه در روزنامهها چه حتی در نشریات تخصصی ما شده «مصاحبه». اینکه نشد تولید رسانهای. مصاحبه ابزار انتقال دانش از کسی که میداند به کسی که نمیداند، است اما ما از کجا میدانیم آن دانشی که در ذهن آدمهایمان داریم خیلی سطحش مطلوب است که بخواهیم همان را منتقل کنیم به دیگران؟ در طول زمان، گزارش و مقاله ارزشش کمتر میشود و سخنرانی، مصاحبه، میزگرد و نشست برجستهتر میشود. حالا شما بفرمایید آیا در ارتباطات اجتماعی و ارتباطات رسانهای، حال و روز خوبی داریم؟
موقعی که محتوای رسانه به بیان نقلوقول تقلیل مییابد، روابطعمومی رشد میکند
علت افت تیراژ کتاب و مطبوعات ما چیزی نیست جز اینکه مطبوعات ما الان در کل از آن مطلوب جامعه فاصله جدی دارند. شما الان دهها و صدها نشریه عامهپسند دارید که با تیراژ تعریفشده -بعضاً حتی چند هزار نسخهای- در حوزه خانواده و حوادث و تفریح و سرگرمی منتشر میشوند. اینها نه مسأله سیاسی دارند، نه در جامعه آنچنان نبودشان بحرانهای خیلی جدی فکری و سیاسی ایجاد میکند، ولی هستند.
لینک کوتاه : https://cmmagazine.ir/?p=3195
- نویسنده : مهدی منتظر قائم