پوکمون‌گو به درمان افسردگی و اضطراب کمک می‌کند؟

به گزارش ما آنلاین، آنچه که باعث شده من این بازی را دوست داشته باشم این است که به من جرأت بیشتری برای بیرون رفتن از خانه و انجام کارهای بیشتری در آن جا را به من می‌دهد و همین حالم را بهتر کرده است».
جسیان پوپ، ۲۴ ساله اهل ایالت اروگان نیز که گرفتار افسردگی و اضطراب است، نظر مشابهی ابزار کرده است: «مدت‌ها بود که این همه انرژی دریافت نکرده بودم. وقتی «ماژول‌های اغواکننده» در شهر ریخته شده‌اند، از آن‌جا که زمان برای گرفتن آن‌ها محدود است، مردم به آن‌ها هجوم می‌برند. وقتی یک ماژول گذاشته می‌شود، به چشم بر هم زدنی می‌بینی که بیشتر از ۳۰ نفر با هویت‌های مختلف نژادی و جنسیتی شامل پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، پدرها و مادرها و بچه‌های قد و نیم‌قد دبستانی تا دانشگاهی یا همسران در شعاع پنج متری ایستاده‌اند. همه آن‌ها می‌خندند، راه می‌روند، با هم آشنا می‌شوند و معاشرت می‌کنند.» او که می‌گوید دیده است غریبه‌ها با داد زدن عبارت معروف پوکمون یعنی «می‌خواهم همه آن‌ها بگیرم» با هم احوال‌پرسی می‌کنند، در حساب توییتر خود اضافه کرده است: «وجود همزمان دو عاملِ حرکت کردن و ایجاد ارتباط با افراد جامعه و یک ماجرا که بازی پوکمون‌گو روایت می‌کند، به من کمک کرده تا بتوانم ارتباط ایجاد کنم، تجربه کنم، کشف کنم، بیاموزم، تفریح کنم و لذت ببرم».
این همان واکنشی است که ویکتوریا رنی ویف، آموزگار ۲۳ ساله ساکن بالتیمور ایالت مریلند که گاهی به واسطه شرایطی که دارد، بیرون رفتن از اتاقش هم برایش دشوار است و نمی‌تواند حتی با اعضای خانواده‌اش هم تعامل کند، دارد. برای او، پوکمون‌گو راه‌حلی عالی است تا با آن دوباره با دوران کودکی‌اش ارتباط بگیرد و بالتیمور را کشف کند: «من کودک بودن و کودک شدن را دوست دارم. حالا پوکمون‌گو این امکان را فراهم کرده است که پوکمون‌ها را در دنیای واقعی بگیرم. من به واسطه این بازی بخش‌هایی از شهر را دیدم که تا کنون هیچ‌وقت ندیده بودم و شاید پس از سال‌ها وقتی بیرون می‌روم و با مردم هم‌کلام می‌شوم، احساس عصبی شدن به من دست نمی‌دهد. فکر می‌کنم دلیلش آن است که همه ما چیزی مشترک برای لذت بردن داریم».
کارشناسان هم -البته محتاطانه- با این نظر موافقند که آثار سلامت‌آفرین پوکمون‌گو و دیگر بازی‌های واقعیت افزوده می‌تواند بسیار واقعی باشد. استفن باکلی، رییس اطلاعات مرکز خیریه سلامت روان «مایند» در این‌باره می‌گوید: «فعالیت در فضای باز می‌تواند آثار مثبت زیادی را برای سلامتی افراد در پی داشته باشد و حتی می‌تواند به عنوان یک عامل افسردگی‌زدا عمل کند تا افسرگی و اضطراب را کاهش دهد. پیوسته در تماس بودن با دیگران نیز عامل دیگری است که می‌تواند احساس تنهایی را کاهش داده و عزت نفس را تقویت کند. با این حال، توجه داشتن به این نکته مهم است که بازی نمی‌تواند جایگزین روابط ناب اجتماعی شود».
دکتر سوزان گیج، پژوهشگر ارشد دانشکده روان‌شناسی تجربی دانشگاه بریستول تردید بیشتری در این‌باره دارد: «البته خیلی خوب است اگر مردم ببینند که این بازی به آن‌ها کمک می‌کند و باعث می‌شود گوشه‌گیری را کنار گذاشته و از خانه بیرون بروند اما آیا بازی‌های رایانه‌ای می‌تواند وضعیت روانی فرد را بهبود دهد؟ در حال حاضر هنوز نمی‌توان در این‌باره نظری قطعی داد».