پیشبینی؛ پیشنیاز تابآوری است
مکانیزم ماشه، بحران اقتصادی و نقش روابط عمومیها
روابطعمومی و تابآوری سازمانی؛ بازوی راهبردی سازمان در روزهای مبهم
تفکر معکوس؛ ابزار روابطعمومی پیشبین
از شعبه تا شبکه؛ از ارزیاب خسارت تا ارزیاب افکار عمومی
روابط عمومی پیشبین و اقتصاد توجه
راهبردهای روابطعمومی پیشبین؛ گذار از واکنشی به کنشی
توانمندسازی کارشناسان، پیششرط روابطعمومی پیشبین
در دوران پساجنگ، زمانی که آتش جنگ خاموش شده و صدای انفجار جای خود را به همهمه بازسازی و گاه هیاهوی شایعات داده است، مسئولیتهای سنگینی بر دوش مدیران ارتباطات در حوزه لجستیک قرار میگیرد.
بیش از هفت دهه از زمان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در ۱۹۴۸ میگذرد و در این سالها یکی از مهمترین موضوعات محوری در عرصه بینالمللی، بحث پذیرش دولتها و پایبندی آنها به کرامت انسانی است.
به بهانه هفته روابطعمومی در این نوشته قصد دارم به بررسی ضرورت وجود روابطعمومی در سازمانها بپردازم، آیا وجود روابطعمومی در سازمانها نیاز است!؟
بیست و هفتم اردیبهشتماه (17می) روز جهانی ارتباطات و روابطعمومی است. امروزه وسایل ارتباطی، علاوه بر امکانی برای آموزش و تحقق توسعه کشورها به یک ابزار اعمال قدرت نیز تبدیل شدهاند. ارتباطات، مخصوصا ارتباطات الکترونیکی، بخش لاینفک زندگی بشر امروز در حوزههای مختلف است و اطلاعات و ارتباطات در جامعه فرا صنعتی کنونی، معیار اصلی توسعه و پیشرفت اقتصادی و صنعتی محسوب میشود.
روابطعمومیها نباید فقط به مردم بگویند که دستگاهها چه میکنند، بلکه باید خواستهها و نیازهای مردم را نیز با دستگاهها در میان بگذارند.
امیرعباس تقیپور با اشاره به عنوان سومین روز از هفته روابطعمومی که «کنشگری، مسئولیت اجتماعی» نامگذاری شده است، بیان کرد: روابطعمومیها میتوانند علاوه بر ظاهر شدن در قامت کنشگر و ایفاکننده نقش مؤثر در حیطه مسئولیت اجتماعی با بهرهگیری از دانش، تاکتیکها و تکنیکهای ارتباطی به معرفی و بیان چالشها و اقدامات ایشان پرداخته و آنها را در دستیابی به اهدافشان یاری کنند.
هادی خانیکی در یادداشتی که امروز (26اردیبهشت) منتشر کرده، با اشاره به گفتوگوی تصویری روز گذشته خود در مراسم افتتاحیه هفته روابطعمومی بیان کرد: اگر بار پیشین روز معلم را با شیمیدرمانی پشت سر نهادم، این بار باید روز جهانی ارتباطات در بیمارستان باشم تا در كسوت «معلمی ارتباطات» ناگزیر باشم به طور مضاعف درباره مهمانی ناخوانده و ناگهانی گفتوگو كنم. گفتوگوهای سرطانی هم گفتوگو با خویش است و هم «گفتوگو با دیگری». شاید به سمت ارتباطات و دنیاها و ابزارهایش ممكنتر و عمومیتر نیز باشد.
۲۷ اردیبهشت در تقویم رسمی کشورمان بنام روز ملّی ارتباطات و روابطعمومی نامگذاری شده است و نامگذاری این روز تنها یک عنوان برای پاسداشت از تلاشهای عدهای هنرمند و بیادعا نیست و توجه به این حوزه در عصر ارتباطات به عنوان یک ضرورت مهم بشمار میرود.
۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ اولین روز از دهمين هفتهی روابطعمومی در ایران است که به نام روز روابطعمومی؛ حکمرانی خوب و مشارکت کارآمد نامگذاری شده است. ده سال پیش در چنین روزهایی تعداد معدودی از فعالان این بخش تصمیم به راهاندازی ستاد برگزاری هفتهی روابطعمومی گرفتند.
طی دو دهه اخیر و با فراگیر شدن فناوریهای ارتباطی، نقش و اثرگذاری عموم مردم در مناسبات اجتماعی و فرهنگی و به تبع آن مناسبات اقتصادی، بسیار پررنگتر شده است. این تغییرات تا حدی نمود پیدا کرده که دولتها و سازمانها و شرکتهای بزرگ، همواره در حال رصد نظرات و واکنش مردم نسبت به تصمیمات خود هستند.
روابطعمومی یعنی گسترش شتابان «سرمایه ارتباطی» در سایه اعتمادسازی، یکپارچگی و همکاری، تقویت درک متقابل، ارتقای بهره وری ارتباطی، بکارگیری نظارت مردمی، افزایش خلاقیت اجتماعی، شتاب دادن به داد و ستدهای ارتباطی برای مبادله آرامش.
میخواستم درباره ارتباطات و روابطعمومی بنویسم که باخودم گفتم، هرساله به مناسبت این هفته، هم من و هم شماری از همکارانم در این صنف نوشتهایم و بسیار هم نوشتهایم. دراین نوشتارمیخواهم از زاویه دیگری به موضوع نگاه کنم؛ فرض برآن است که پيام يكي از مهمترين عناصر فرآيند ارتباط است كه در واقع، تمامي ارتباطات در مرحله اول براي رساندن يا دريافت آن انجام ميشود.