وزیر ارشاد از تدوین لایحه روزنامهنگاری در دولت خبر داده و گفته است این لایحه تا پایان دیماه به مجلس تقدیم خواهد شد. تجربه نشان داده است معمولا هرگاه دولتها برای رسانهها و روزنامهنگاران مقرراتی را تدوین و تصویب میکنند، بیش از آنکه به تثبیت و توسعه آزادی و امنیت و استقلال روزنامهنگاری و فعالیت رسانهای بیندیشند، برای ایجاد محدودیت بیشتر و کنترل این حرفه تلاش کردهاند.
فضای مجازی از حیث نوع مناسبات و رفتارهای اجتماعی، بهرغم برخی تمایزات و امتیازها، تفاوتی بنیادی با فضای عمومی ندارد و روزنامهنگاران و فعالان اجتماعی نیز بهجای طرد و ترک آن باید به آگاهیبخشی جامعه در آن مشغول باشند. هریک از رسانهها نیازمند معیارها و شیوهنامههای حرفهای مشخص و قابلبحث و اجماعی است که شکل حضور حرفهایها در این فضا را مشخص سازد. مرامنامهای نه دستوری و از بالا، بلکه مطابق با اصول اخلاق حرفهای و اقتضائات هر رسانه. در این میان اصل اساسی حقیقتگویی و انصاف است.
روابط عمومی میتواند مانند یک طناب بلند و محکم برای یک استارت آپ باشد؛ طنابی که کل استارت آپ را از چاه تلاش کردنهای بیانتها برای جذب مشتری بالا میکشد و نجات میدهد.
مقابل دکه ایستاده و کاغذهای روی هم را تماشا میکند، گاهی بیشتر خم میشود تا دقیقتر شود و گاهی در حالی که صاف ایستاده گردنش را طوری میچرخاند که تیترهای اریب را هم بخواند. دست آخر راهش را میکشد و میرود بیآنکه دست به جیب شود! میپرسم: «پس چرا نخریدی؟» وراندازم میکند و میگوید: «چرا بخرم؟ همهاش تکراری است!»
منتقدان میگویند اخلاق حرفهای ایجاب میکند خبرنگاران استقلال خود را حفظ کرده و از همکاریهای درآمدزا با روابطعمومیها پرهیز کنند. آنها معتقدند جذب خبرنگاران متخصص و تأثیرگذار توسط روابطعمومیها روحیه انتقادی روزنامهنگاران را از بین میبرد.