روزنامهنگاری در ایران همواره تابعی از شرایط سیاسی کشور بوده است؛ چه آن زمان که در رهگذر شرایط خاص کشور در بزنگاههایی چون انقلابها یا فضای باز سیاسی پس از کودتای ۲۸ مرداد آزادی بیحد و مرز را تجربه کرده و چه آن زمان که در کودتای سیاه به یکباره با «بیانیه حکم میکنم» رضاخان همگی به محاق توقیف رفتهاند.