امروزه رسانه جزئی از ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر کشور است و با هر فنی که پیام را منتشر کند، افکار عمومی را مخاطب قرار میدهد.
همه ما این جمله قصار را درباره رسانهها شنیدهایم که: «رسانه پیام است». مارشال مک لوهان حدود نیم قرن پیش شناختی را از عصری تازه در این عبارت به طور خلاصه میگنجاند. این عصر تازه با پیدایش الکتریسیته آغاز شد که انسان توانست به مدد آن اطلاعات را ذخیره و انبار نماید و این امکان زیربنای عصر رسانهها را پی افکند. مک لوهان بر این عقیده بود که دو هزار سال درخشش فلسفه و برتری آن بر فن به پایان رسیده است.
امروزه تحولات با سرعت فزاینده ادامه خواهد یافت و سازگاری مدیران سنتی موج دوم و روابطعمومیهای آن با محیط جدیدمشکل خواهند داشت. گذر از عصر صنعتی ملی به عصر دیجیتالی جهانی مستلزم این است که غیر از متخصصان فنی، دیگراننیز بتوانند به تحولات مدیریت جدید و مهارتهای ارتباطات و رهبری کمک کنند، از این رو مهمترین نقش رهبران و مسئولان روابطعمومیها، تبیین تاثیر فنآوریهای جدید بر نهادها و سازمانهاست.
روابطعمومی چیست؟ آیا روابطعمومی همان تصور معمول ما به عنوان رابط بخشهای مختلف یک شرکت یا سازمان است یا نه روابطعمومی خود یک علم بوده و معانی گسترده و البته کار ویژههای گستردهای نیز دارد. برای یافتن پاسخ پرسشهای خود در خصوص روابطعمومی نخست لازم است تا درک درستی از این مفهوم و تاریخچه آن به دست دهیم.
بررسی و تحلیل فیلترینگ رسانههای اجتماعی در ایران در چهارچوب اقتصاد سیاسی نظام ارتباطی و رسانه، نشان میدهد هر وقت زنگ فیلترینگ به صدا درآمده، عدهای از معتمدان رانتخوار مستقیم و غیرمستقیم به سود کلان مادی و اقتصادی دست یافتهاند.
شورای سیاستگذاری هفته روابطعمومی در پیامی درگذشت هموطنانمان را در حادثه ریزش ساختمان متروپل آبادان تسلیت گفت.
۳۱ اردیبهشتماه ۱۴۰۱ هفتمین و آخرین روز از هفته روابطعمومی در ایران است که به نام روابطعمومی؛ تولید، دانشبنیان، اشتغال آفرین نامگذاری شده است. واقعیت این است که دانشبنیان همانطور که از نامش روشن است رویکردی جدی به دانش عمیق و پیشرفته دارد و میتوان گفت که دانشبنیانها شدیداً علم محور، پژوهش محور، نوآور و ایده پرداز، نخبهگرا، توسعهدهنده فناوری هستند.
امید و آینده بهتر، مفاهیمی که این روزها خریدار ندارد شعار روز ششم هفته روابطعمومی امسال شده است. اما چرا در سختترین شرایط هم روابطعمومیها باید به این مفاهیم فکر کنند و بالاتر از آن با جدا شدن از جو حال، هرچقدر هم که ناامیدکننده باشد، به آیندهای بهتر فکر کنند؟
بیش از هفت دهه از زمان تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در ۱۹۴۸ میگذرد و در این سالها یکی از مهمترین موضوعات محوری در عرصه بینالمللی، بحث پذیرش دولتها و پایبندی آنها به کرامت انسانی است.
به بهانه هفته روابطعمومی در این نوشته قصد دارم به بررسی ضرورت وجود روابطعمومی در سازمانها بپردازم، آیا وجود روابطعمومی در سازمانها نیاز است!؟
بیست و هفتم اردیبهشتماه (17می) روز جهانی ارتباطات و روابطعمومی است. امروزه وسایل ارتباطی، علاوه بر امکانی برای آموزش و تحقق توسعه کشورها به یک ابزار اعمال قدرت نیز تبدیل شدهاند. ارتباطات، مخصوصا ارتباطات الکترونیکی، بخش لاینفک زندگی بشر امروز در حوزههای مختلف است و اطلاعات و ارتباطات در جامعه فرا صنعتی کنونی، معیار اصلی توسعه و پیشرفت اقتصادی و صنعتی محسوب میشود.
روابطعمومیها نباید فقط به مردم بگویند که دستگاهها چه میکنند، بلکه باید خواستهها و نیازهای مردم را نیز با دستگاهها در میان بگذارند.
امیرعباس تقیپور با اشاره به عنوان سومین روز از هفته روابطعمومی که «کنشگری، مسئولیت اجتماعی» نامگذاری شده است، بیان کرد: روابطعمومیها میتوانند علاوه بر ظاهر شدن در قامت کنشگر و ایفاکننده نقش مؤثر در حیطه مسئولیت اجتماعی با بهرهگیری از دانش، تاکتیکها و تکنیکهای ارتباطی به معرفی و بیان چالشها و اقدامات ایشان پرداخته و آنها را در دستیابی به اهدافشان یاری کنند.