در آستانه آغاز هفته روابط عمومی 1403، از پوستر این رویداد رونمایی شد.
منتقدان میگویند اخلاق حرفهای ایجاب میکند خبرنگاران استقلال خود را حفظ کرده و از همکاریهای درآمدزا با روابطعمومیها پرهیز کنند. آنها معتقدند جذب خبرنگاران متخصص و تأثیرگذار توسط روابطعمومیها روحیه انتقادی روزنامهنگاران را از بین میبرد.
در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، مدیریت سرمایه های فکری به عنوان یک مسؤولیت جنبی به دپارتمان پرسنلی هر سازمان محول شده بود در حالیکه امروزه این مدیریت به عنوان یک وظیفه سازمانی به عهده تمام دپارتمان های سازمان، بویژه «مدیریت ارتباطات»، گذاشته شده است.
نان یا قلم نوشته شیده لالمی٬نگاهی به فعالیت سایتهای خبری و خبرگزاریهای سازمانی و انفعال خبرنگاران از ترانه میرزایی٬خبر سازمانی، خبر مرده است یادداشت حسین قندی ٬گفت و گو با فریدون صدیقی با عنوان روزنامه نگار آدم روزهای سخت است و برگزاری میزگرد ماه با موضوع مدیریت ارتباط روابطعمومیها با رسانهها از جمله مطالب گروه ارتباطات اجتماعی ماهنامه مدیریت ارتباطات است.
در آستانه روزهای مهم خرداد متن کامل این نوشته منتشر می شود. هویت و سرنوشت هر فرد به یک یا چند تجربه بنیادی و تأثیرگذار زندگی او بسته است. آنگونه که مولوی، شمس تبریزی را رؤیت کرد یا فضیل عیاض به وقت غارت کاروان و به روایتی هنگام تلاش برای کامیابی از معشوقهاش شنید.
مصطفی قوانلوقاجار روزنامه نگار کارشناس ICT گزارشی با موضوع معضل استفاده از اینترنت در محل کار در ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر کرده و آورده است: گزارش وزارت کشور آمریکا نشان میدهد کارمندان این وزارتخانه از کامپیوترهای محل کارشان برای دیدن سایتهای غیرمجاز استفاده کردهاند.
سخنرانی این فرد را مقابلش می گذارد، چمدانش را جابه جا می کند، صورت حساب را می گیرد و قرارداد ملاقاتها را تنظیم میکند. من از ایشان پرسیدم چرا این فرد همراه شما ثابت است؟ گفت: «تو بگو چرا آدم های همراه تو متغیرند؟» گفتم: «خارج آمدن در کشور ما نوعی امتیاز، تنوع و یادگیری است و ما این را به صورت دائمی به یک نفر نمی دهیم و بین مدیرانی که با آنها کار می کنیم، توزیع می کنیم.» او گفت: «این فرد قرار است که چهار سال دیگر جانشین من شود. خود من هم اولین باری که وارد این حوزه شدم، مأموریت داشتم که چمدان فردی را که به کنفرانس میرود، آماده کنم و به فرودگاه تحویل دهم...»
هدفمندسازی یارانهها، طرحی که دولت مصرانه بر اجرایی شدن آن اصرار داشته در سال ۸۹ در حالی اجرا میشود که بدنه جامعه همچنان از چگونگی اجرای این طرح بیخبر است و این بیخبری سرمنشأ نگرانیهایی شده که در هر جمعی و در خلال هر گفتوگویی نشانههایی از آن به چشم میخورد.