نظر آیتالله در مورد بیبیسی و حضور مدیران اسبق کشور در این شبکه
طرح جلد این شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات به میزگرد ابوتراب خسروی و محمد کشاورز اختصاص یافته که در مورد جنبههای ارتباطی داستان کوتاه با احسان اکبرپور گفتوگو کردهاند.
سوادرسانهای به معنی دانستن نحوه تولید پیام رسانهای و چیزهای دریافتی از آن است. دو کشور کانادا و ژاپن در حوزه سواد رسانهای پیشرو هستند.
آزادی بیان مهم است. هویت رسانه برابر با آزادی بیان است. یافتههای ژورنالیسم از آزادی بیان نشأت میگیرد. اگر ما در چند سال گذشته فضای انتقاد را داشتیم، الان با شرایط متفاوتی روبرو بودیم. نگاه ما در قانونگذاری مهم است. معتقدم یکجا اگر سختگیری کنیم، نتیجه مثبت میگیریم؛ آن هم کاندیدا شدن برای مجلس است. در مجلس باید نخبگان وارد شوند. نباید محبوبها وارد مجلس شوند.
باید به نحوه انتخاب روزنامهنگاران و مدیریت آنها توجه داشته باشیم. در فرانسه و همچنین خیلی از کشورهای پیشرفته دنیا، زندگی روزنامهنگار وقف این کار است. او به طور پیوسته به این فکر میکند چه خبری را منتشر کند و اعتبار خود، سازمان خود و روزنامه را بالا ببرد.
روزنامهنگاران مقصرند، زیرا به محض مشاهده یک ناملایمتی، چمدانهایشان را بسته و برای همیشه میروند و فکر میکنند که بهترین مسیر را برگزیدهاند. یک وقت هست که شما از ایران میروید و به عنوان مثال در سرویس علمی نیویورک تایمز استخدام میشوید. این میتواند در جای خود قابل دفاع باشد، زیرا اسمش را میتوان روزنامهنگاری بینالمللی گذاشت و آن را نوعی ارتقای کار حرفهای دانست.
آنانکه به دنبال نوشته های غربی ها در مورد ایران هستند، استیون کینزر (STEPHEN KINZER) را بخوبی می شناسند. وی در سالهای گذشته یکی از معروفترین کتاب ها در مورد «شاه» به نام «همه مردان شاه» را نوشت.
عباس رضائی ثمرین در دومین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات - تیر ماه - در مطلبی با عنوان سایه مستدام استالین بر سر روزنامهنگاری روسی آورده است :استالین زنده است!
منتقدان میگویند اخلاق حرفهای ایجاب میکند خبرنگاران استقلال خود را حفظ کرده و از همکاریهای درآمدزا با روابطعمومیها پرهیز کنند. آنها معتقدند جذب خبرنگاران متخصص و تأثیرگذار توسط روابطعمومیها روحیه انتقادی روزنامهنگاران را از بین میبرد.
در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، مدیریت سرمایه های فکری به عنوان یک مسؤولیت جنبی به دپارتمان پرسنلی هر سازمان محول شده بود در حالیکه امروزه این مدیریت به عنوان یک وظیفه سازمانی به عهده تمام دپارتمان های سازمان، بویژه «مدیریت ارتباطات»، گذاشته شده است.